>> Strona główna
SYLWETKA
>> Dziecięce lata
>> Grać? Nie grać?
>> Powojenne lata
>> Trener Orłów
>> Nowe Wyzwania
>> Czasy wielkich zmian
>> Ambasador futbolu
>> Ostatni mecz
POSCRIPTUM
>> Wydarzenia
>> im. Kazimierza Górskiego
>> Księgarnia
>> Linki
W NASZYCH OCZACH
>> Fotografie
>> Wywiady
>> Artykuły
>> Księga gości
>> Kontakt
|
|
85. rocznica urodzin Kazimierza Górskiego
niedziela, 5 marca 2006
Dziś swoje 85. urodziny obchodzi najwybitniejszy trener w polskiej piłce nożnej, Kazimierz Górski. Zapisał się w pamięci każdego sympatyka futbolu złotym medalem olimpijskim w Monachium (1972), Montrealu (1976), a przede wszystkim trzecim miejscem na świecie podczas mistrzostw świata w Niemczech w 1974 roku.
Kazimierz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Tam zaczynał grać w piłkę nożną na pozycji napastnika - w RKS Lwów występował do wybuchu wojny, potem był zawodnikiem Spartaka Lwów i Dynama.
W 1944 roku zgłosił się do wojska na ochotnika i poszedł na front. W mundurze dotarł do stolicy i w niej pozostał. Po wojnie, od 1945 do 1953 roku, był piłkarzem Legii Warszawa (wówczas CWKS Legia). Raz jedyny zagrał w reprezentacji Polski, ale zaprezentowała się ona bardzo marnie, przegrywając w 1948 roku z Danią w Kopenhadze 0:8.
Po zakończeniu kariery, Górski był w Legii asystentem trenera Wacława Kuchara i Węgra Janosa Steinera. Następnie samodzielnie prowadził Marymont Warszawa, Gwardię Warszawa i Lubliniankę.
Od 1956 roku był szkoleniowcem PZPN. Przez dwa lata prowadził reprezentację juniorów, a w latach 1966-1970 pracował z reprezentacją młodzieżową do lat 23. Właśnie z niej wywodzili się późniejsi medaliści igrzysk olimpijskich (1972) i mistrzostw świata (1974).
W 1971 roku Kazimierz Górski został trenerem pierwszej reprezentacji Polski. Debiutował spotkaniem ze Szwajcarią w Lozannie, rozegranym 5 maja 1971 roku. Polacy wygrali wówczas 4:2.
Podczas IO w Monachium w 1972 roku jego drużyna sięgnęła po złoty medal, a dwa lata później wywalczyła trzecie miejsce w finałach MŚ. Po dwóch latach przyszedł kolejny sukces - srebrny medal igrzysk w Montrealu. Po nich - w atmosferze klęski - opuścił kadrę.
Zespół pod wodzą Górskiego, w latach 1971-76, rozegrał 73 oficjalne mecze, wygrywając 45, 12 remisując i przegrywając 16.
Kolejnym etapem kariery Górskiego była praca trenerska w greckich klubach - Panathinaikosie Ateny, Kastorii, Olympiakosie Pireus (1977-81). Po powrocie do Polski przez dwa lata był trenerem Legii Warszawa. Potem znów pojechał do Grecji, został szkoleniowcem w Ethnikosie i ponownie w Panathinaikosie (1983-86), z którymi zdobywał tytuły mistrzowskie i puchary kraju.
Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski od 1986 roku zasiadał we władzach PZPN. Najpierw był doradcą prezesa związku, a w 1987 roku został wiceprezesem PZPN. W latach 1991-95 pełnił funkcję prezesa, a od 3 lipca 1995 roku jest prezesem honorowym PZPN.
W 2001 roku Górski udekorowany został najwyższym odznaczeniem Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej. Z rąk Josepha Blattera otrzymał w Zurychu Złoty Medal Zasługi FIFA. Przed nim zaszczytu tego dostąpiło 40 osób - koronowane głowy, politycy, sławni piłkarze.
Od 2003 roku imię Kazimierza Górskiego nosi stadion piłkarski Wisły Płock.
Wszyscy, którzy mają szczęście znać go osobiście, podkreślają jego wspaniałe cechy charakteru: dobroć, cierpliwość, życzliwość, kapitalny dowcip. Sto lat, Panie Kazimierzu.
NaszeMiasto.pl
|
|